کوچه تنهایی

کسی دیگر نمی کوبد دراین خانه ی متروک وویران را کسی دیگر نمی پرسد چراتنهای تنهایم؟؟!! ومن چون شمع می سوزم ودیگرهیچ چیزازمن نمی ماند ومن گریان ونالانم وتنهای تنهایم..... درون کلبه ی خاموش خویش اما کسی حال ازمن غمگین نمی پرسد ومن دریای پراشکم که طوفانی به دل دارم.... درون سینه ی پرجوش خویش اما کسی حال من تنهانمی پرسد ومن چون تک درخت زردپاییزم که هردم بانسیمی میشودبرگی جداازاو